Koszty ogrzewania

Roczne koszty ogrzewania C.O. i C.W.U. w 2011 roku wyniosły 1125PLN brutto. Są to koszty całkowite, gdzie koszty ogrzewania C.W.U wyniosły 692PLN, a koszty dogrzewania 433PLN. Koszt pracy rekuperatora przez cały rok wyniósł tylko 80PLN/rok.

Wnioski: standard pasywny domów w znaczący sposób obniża koszty utrzymania. Koszty dogrzewania są znikome, a komfort cieplny bardzo wysoki. W domu pasywnym średnia temperatura jest wyższa niż w innych budynkach, nawet energooszczędnych. Okres grzewczy w domu pasywnym jest o połowę krótszy i wynosi tylko 3 miesiące. Jest to możliwe tylko w przypadku domów wykonanych metodą prefabrykowaną, gwarantującą brak mostków termicznych oraz bardzo wysoką szczelność.

SZCZELNOŚĆ

Nieszczelności w obudowie budynku są przyczyną między innymi:

Znaczącego pogarszania cieplnych własności izolacyjnych materiałów, z których wykonywane są przegrody budowlane i w efekcie wzrostu kosztów ogrzewania pomieszczeń. Powierzchniowego zawilgocenia wewnętrznych powierzchni pomieszczeń (ścian, podłóg i sufitów) prowadzącego bezpośrednio do rozwoju grzybów („pleśni”) przyczyniających się do pogarszania estetyki wnętrz oraz oddziałujących w szczególnie niekorzystny sposób na zdrowie i poczucie komfortu użytkowników budynków. Wewnętrznego zawilgocenia przegród budowlanych, czego następstwem jest rozwój grzybów („pleśni”) we wnętrzu materiałów konstrukcyjnych skutkujący znaczącym osłabieniem ich wytrzymałości oraz trwałości. Zaburzeń wymiany powietrza w pomieszczeniach z wentylacją grawitacyjną w stosunku do parametrów określanych dokumentacją projektową. Obniżenia sprawności działania i utraty możliwości efektywnej kontroli (regulacji) procesów wentylacyjnych w instalacjach z klimatyzacją i urządzeniami do wentylacji mechanicznej, a w szczególności także obniżenia sprawności procesów rekuperacji w instalacjach z odzyskiem ciepła.

Test „Blower Door” jest pomiarem, a nie obliczeniem

wykonanie testu szczelności pozwala uzyskać informacje o rzeczywistych parametrach badanego budynku. Wykrycie nieszczelności na odpowiednim etapie budowy umożliwia ich eliminację, a co za tym idzie zredukowanie do minimum skutków związanych z ich występowaniem. Sprawdzenie stopnia szczelności budynków w teście „Blower Door ” pozwala upewnić się, że stwo- rzone zostały warunki do zapewnienia najwyższej sprawności działania systemów ogrzewania i wentylacji, prowadzące do osiągania najwyższych możliwych korzyści przy możliwie najniższych kosztach eksploatacyjnych. Wyniki testu można wykorzystać do dalszych obliczeń niezbędnych przy określeniu charakterystyki energetycznej budynku (świadectwa energetycznego) oraz sprawdzenia parametrów wcześniej zaprojektowanego systemu wentylacji. W ca- łym nakładzie finansowym przy budowie domu test szczelności stanowi zaledwie ułamek procenta poniesionych kosztów, natomiast korzyści wynikające z wykrycia nieprawidłowości w obudowie budynku i możliwość ich eliminacji są nieporównywalnie większe.

„Blower Door” test
to nic innego jak sprawdzenie jakości (dokładności) wykonania przegród zewnętrznych budynku pod względem ich przepuszczalności powietrznej (infiltracji i eksfiltracji). Sposób przeprowadzenia testu oraz warunki jego poprawności określa norma PN-EN 13829:2002.

Podczas wykonywania testu „Blower Door”

za pomocą wentylatora umieszczanego zazwyczaj w miejscu drzwi zewnętrznych (na aluminiowej ramie pokrytej plandeką) wytwarzane jest na tyle duże podciśnienie (lub nadciśnienie), że powietrze przedostaje się do wnętrz w bardzo intensywny sposób przez wszystkie – nawet te niewidoczne miejsca nieszczelności powietrznych. Celem testu jest zlokalizowanie miejsc niekontrolowanych przepływów powietrza w budynku oraz wyznaczenie współczynnika n50 określającego stopień jego szczelności. Test szczelności przeprowadza się jeszcze w czasie trwania budowy - przed pracami wykończeniowymi oraz po zakończeniu wszystkich prac celem potwierdzenia wyników. Badany obiekt poddawany jest próbie na podciśnienie i nadciśnienie. Cały proces jest w pełni zautomatyzowany, a wyniki pomiarów przedstawione są w specjalnym protokole wraz z certyfikatem szczelności (opcjonalnie). Stopień szczelności budynku określany współczynnikiem n50 mówiącym, ile razy w ciągu godziny dojdzie do całkowitej wymiany powietrza pomiędzy środowiskiem wewnętrznym, a zewnętrznym w wyniku nieszczelności powietrznych przy różnicy ciśnień wynoszącej 50 Pa. Taka różnica ciśnień powstaje przy naporze wiatru o prędkości ok. 9 m/s, co odpowiada 5 w skali Beauforta. W załą - czniku nr 2 do obowiązującej od 1-go stycznia 2009r. aktualizacji do „Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie” (WT2009), w dziale o znamiennym tytule: „Wymagania izolacyjności cieplnej i inne wymagania związane z oszczęd - nością energii” określono, że „w budynkach mieszkalnych, zamieszkania zbiorowego oraz budynkach użyteczności publicznej, a także w budynkach produkcyjnych przegrody zewnętrzne nieprzezroczyste, złącza między przegrodami i częściami przegród oraz połączenia okien z ościeżami należy projektować i wykonywać pod kątem osiągnięcia ich całkowitej szczelności na przenikanie powietrza”. Dodatkowo zaleca się przeprowadzenie badania sprawdzającego szczelność powietrzną budynku i wskazuje się wymagane wartości współczynnika n50, które wynoszą: dla budynków z wen- tylacją grawitacyjną: n50≤ 3,0 [h-1] dla budynków z wentylacją mechaniczną: n50≤ 1,5 [h-1].

IZOLACJA

Izolacyjność przegród zewnętrznych:
Zgodnie z polskimi przepisami, współczynnik U przegród zewnętrznych nowobudowanych domów powinien być poniżej 0,25 W/m2K (im mniejszy tym lepiej). W budownictwie energooszczędnym zaleca się, aby U było poniżej 0,20 W/m2K, a najlepiej nie przekraczało 0,15W/m2K. Domy Multicomfort umożliwiają uzyskanie bardzo dobrych parametrów termoizolacyjnych, bo już w standardzie zapewniają U=0,14 W/m2K. Na izolacyjność ścian składa się wiele czynników:

Rodzaj materiału, z jakiego zbudowana jest ściana,
Grubość poszczególnych warstw,
Właściwości termiczne materiałów określone parametrem Lambda, współczynnikiem przewodzenia ciepła (im mniejszy tym materiał lepiej izoluje),
Dokładnością wykonania.

Dlatego też, o tym, czy dom jest dobrze zaizolowany decyduje nie tylko grubość np. styropianu, ale także jego rodzaj. 10cm styropianu o lambdzie 0,040 W/mK będzie gorzej izolowało niż 10cm styropianu o lambdzie 0,033 W/mK. W domach Multicomfort zastosowany jest "najcieplejszy" styropian z dodatkiem Neoporu, który posiada parametr lambda na poziomie 0,033 W/mK. Nie bez znaczenia jest także jakość wykonania izolacji. Im dokładniej dom jest zaizolowany, tym mniejsze ryzyko wystąpienia mostków termicznych. Dlatego producenci styropianu produkują na MultiComfort styropian specjalnych wymiarach, który sześciokrotnie zmniejsza ilość połączeń między płytami, które mogłyby tworzyć mostki termiczne. Izolacja dachu powinna być wykonana ze szczególną starannością. Gorące powietrze unosi się i zazwyczaj na poddaszach domów jest cieplej niż na parterze. Dlatego izolacja dachu powinna być odpowiednio dobrana. Minimalna warstwa, jaką powinien być zaizolowanych dach, to 25cm. Gdzie zasadnicza warstwa izolująca o grubości 20cm znajduje się między krokwiami. Pod nimi konieczna jest dodatkowa warstwa minimum 5cm wełny mineralnej, która zmniejsza mostki termiczna, które powstają wzdłuż krokwi.

Jakość izolacji i jej montażu jest kluczowa dla zapewnienia energooszczędności lub pasywności domu. Aby zweryfikować jakość izolacji i jej montaż wykonuje się badania termowizyjne domów. Badania termowizyjne budynków pozwalają wykryć wszelkie wady izolacji termicznej także wykryć nieszczelności, poprzez które dochodzi do infiltracji zimnego powietrza do domu. Zazwyczaj badanie termowizyjne przeprowadza się zimą, kiedy różnica temperatur miedzy wnętrzem domu, a otoczeniem jest największa (np. 30 stopni).

INSTALACJE

W budynkach pasywnych dzięki ograniczeniu strat cieplnych, pozyskiwaniu ciepła z otoczenia, a także akumulowaniu go wewnątrz budynku zmniejsza się wydatki energetyczne potrzebne dla zapewnienia komfortowych warunków bytowych wewnątrz. Taka filozofia budowania domów sprawiła, że w bilansie rocznym do budynku – po uwzględnieniu wszystkich zysków i strat – należy doprowadzić maksymalnie 15 kWh/(m2•rok) energii z zewnątrz. Przypomnijmy, ze w tradycyjnym budownictwie wykonywanym i projektowanym w zgodzie z obecnie obowiązującymi normami zapotrzebowanie na energię przekracza nierzadko 120 kWh/(m2•rok). Niewielkie zapotrzebowanie na energię budynków pasywnych sprawia, że staje się zbędne poza nielicznymi wyjątkami – wykonywanie tradycyjnej instalacji centralnego ogrzewania, wszechobecnej w budownictwie tradycyjnym. Natomiast możliwe staje się ogrzewanie pomieszczeń tylko przy pomocy systemu wentylacji. Nawiewany do pomieszczeń strumień podgrzanego powietrza jest w stanie przenieść odpowiednią ilość ciepła. Brak nakładów na instalację grzewczą w fazie wykonania budynku pasywnego sprawia, że w znaczącej mierze zwracają się zwiększone nakłady związane z koniecznością zapewnienia np. dużo lepszych parametrów izolacyjnych przegród zewnętrznych. Dodatkowe oszczędności, to oczywisty brak wydatków eksploatacyjnych ponoszonych na instalację hydrauliczną w trakcie użytkowania tradycyjnego budynku.

Generalną zasadą w przypadku budynków pasywnych jest rezygnacja z instalacji centralnego ogrzewania Jednakże istnieją pewne wyjątki od tej zasady. Niemożliwe jest ogrzanie pomieszczeń takich jak WC, czy łazienka tylko przy pomocy powietrza wentylacyjnego. Pomieszczenia te wentylowane są w ostatniej kolejności. Powietrze najpierw przepływa przez salon, sypialnię, następnie przez korytarze, halle itp., przez co ulega ochłodzeniu. Z tego powodu nie może już posłużyć do ogrzania łazienki, czy WC, tym bardziej, że dla pomieszczeń tych wskazane jest zapewnienie wyższej temperatury niż dla pozostałych. Wyjątkowo stosuje się wtedy grzejniki, które rekompensują niedobory ciepła.

W budownictwie pasywnym zrezygnowano z wentylacji grawitacyjnej, ponieważ generuje ona duże straty cieplne. Aby wentylacja taka działała poprawnie musi wystąpić różnica temperatur – wówczas powietrze zużyte z wnę- trza budynku ma tendencję do wznoszenia się i jest odprowadzane przez kominy wentylacyjne na zewnątrz, bez możliwości skutecznego odzysku ciepła. Jak już pisaliśmy w budynkach pasywnych dąży się do uzyskania maksymalnej szczelności przegród zewnętrznych celem wyeliminowania zjawiska konwekcji powietrza pomiędzy wnętrzem obiektu, a otoczeniem? Jest to kolejny powód, dla którego zrezygnowano z wentylacji grawitacyjnej. W tradycyjnym budownictwie powietrze wpadające do budynku przez nieszczelności w przegrodach zewnętrznych „wspomaga” wentylację. W przypadku budynków pasywnych wszelkie nieszczelności powodowałyby niekontrolowaną wymianę powietrza, a co za tym idzie straty ciepła. Reasumując możemy stwierdzić, że wentylacja w budynkach pasywnych powinna, być tak wykonana, aby:

• Minimalizować straty cieplne przez odzysk maksymalnej ilości ciepła z powietrza zużytego, wyrzucanego na zewnątrz budynku,
• Zapewnić odpowiedni poziom wentylacji pomieszczeń zgodny z warunkami technicznymi, jakim winny odpowiadać,
• Zapewniać rozprowadzenie ciepła w całym budynku, w ilości odpowiedniej do zapewnienia komfortu termicznego użytkowników.

Dla prawidłowego działania wentylacji niezbędne jest zapewnienie ukierunkowanego przepływu powietrza przez wszystkie strefy. Ze względu na komfort użytkowników należy przy tym zachować odpowiednią kolejność wentylowania pomieszczeń, która uwzględnia potrzeby mieszkańców, procesy i czynności, jakie dokonywane są w poszczególnych typach pomieszczeń.

Poza rekuperatorem składa się ona z wentylatorów, filtrów i nagrzewnicy elektrycznej służącej do dogrzewania powietrza nawiewanego. Urządzenie takie jest stosunkowo proste w produkcji i tanie. Natomiast wadą jest duże zużycie energii elektrycznej przez nagrzewnicę. Ulepszeniem przedstawionego powyżej rozwiązania jest zastosowanie w centrali wentylacyjnej niewielkiej pompy ciepła powietrze/powietrze, która odbiera ciepło utajone z po- wietrza usuwanego z budynku i przekazuje je do strumienia powietrza

Pompa ciepła podnosi koszt urządzenia. Jednakże dzięki niej możliwe jest kilkukrotne zmniejszenie zużycia energii w stosunku do nagrzewnicy elektrycznej.

Nagrzewnica elektryczna i pompa ciepła nie są jedynymi źródłami ciepła stosowanymi w budynkach pasywnych. Do ogrzewania powietrza wentylacyjnego stosuje się także ciepło pochodzące ze spalania biomasy, gazu, czy oleju opałowego. Ponadto instalacja wentylacyjna często integrowana jest z instalacją przygotowania ciepłej wody użytkowej.

Centrala wentylacyjna powinna znaleźć się w miejscu, które zapewni zoptymalizowanie długości kanałów nawiewno - wywiewnych. Należy pamiętać także o tym, że centralę ze względu na hałas lepiej zlokalizować jak najdalej od sypialni, czy pomieszczeń przeznaczonych do pracy. Należy też zadbać o dobrą termoizolację przewodów wentylacyjnych tak, aby w kanale nie dochodziło do ochładzania, czy podgrzewania powietrza. Nie bez znaczenia jest dobór materiałów na przewody wentylacyjne.